Het is algemeen geweten dat de inname van alcohol een negatieve invloed kan hebben op de cognitieve en motorieke vaardigheden van de automobilist. Het is dan ook raadzaam om na het nuttigen van alcohol niet deel te nemen aan het verkeer. Toch worden er regelmatig bestuurders betrapt op het rijden onder invloed. In de volksmond worden termen als ‘alcoholintoxicatie’, ‘rijden onder invloed’ en  ‘dronkenschap’ dan vaak naast en door elkaar gebruikt. Maar is dat eigenlijk wel terecht?

De Wegverkeerswet van 16 maart 1968 werd in 2014 grondig gewijzigd door de Wet van 9 maart 2014. De wet voerde onder meer een strengere regeling in voor verkeersrecidivisten. De nieuwe regeling is van toepassing op strafbare feiten gepleegd vanaf 01.01.2015. Uit onderzoek van het BIVV is evenwel gebleken dat slechts weinigen op de hoogte zijn van het strengere herhalingsregime. Veel weggebruikers weten aldus niet welke straf hen boven het hoofd hangt wanneer zij voor de tweede (of derde) keer een zwaar verkeersmisdrijf begaan. Dit leidt vaak tot onaangename verrassingen …

De Wegverkeerswet voorziet strenge straffen voor het plegen van vluchtmisdrijf. Ten onrechte wordt soms gedacht dat er pas sprake is van vluchtmisdrijf wanneer een autobestuurder een ander aanrijdt, deze persoon voor dood achterlaat, en vervolgens de vlucht neemt in de hoop niet vervolgd te worden voor zijn daden. Dit is niet het geval : vluchtmisdrijf kent in de Wegverkeerswet immers een veel ruimere invulling. Voorts lijken weinigen het onderscheid te kennen tussen vluchtmisdrijf en het ‘niet ter plaatse blijven’. Er bestaat tussen beide nochtans een belangrijk verschil in bestraffing.